 ::  |
| Autor |
Poruka |
hakynen
Odomaćeni član
 |
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
ALTERNATIVNA HISTORIJA (tom VIII):
Bosanska piramida Sunca
Semir Osmanagić
"Prije 12.500 godina veći dio Evrope je bio pod debelim ledenim naslagama. Međutim, južni evropski obod, od Baskije, preko Španjolske, Italije, Hrvatske, Bosne, pa sve do Turske i zakavkaskih oblasti je bujao ljudskim kulturama.
Razvijene civilizacije Pacifika, Atlantika i Sredozemlja ostavljale su jakog traga na arhitekturu, socijalnu organizaciju i spiritualni život južnih Evropljana. A za njih su prostori današnje Bosne i Hercegovine i Jadranskog bazena bili posebno važni kao energetski vrlo potentni.
Nekoliko stotina kilometara radijusa, od Save do Jadrana, smatrani su za najprivlačnije u tadašnjoj Evropi. Višemilenijsko prisustvo Ilira i naroda Baskijsko-zakavkaske grupe ostavilo je iza sebe genijalnost oličenu u piramidama, monumentalnim kamenim gradovima i kompleksnim energetskim sistemima.
Svemirska kataklizma od prije 12.000 godina i otapanje leda u Evropi izazvalo je podizanje nivoa mora od nekoliko stotina metara. Tragovi civilizacije su prekriveni vodom. Ubrzo, povlačenjem mora i protokom vremena, piramide su prekrili nivoi zemlje i rastinja.
Sada imamo rijetku priliku da dodirnemo tragove naših davnih predaka. Od nekoliko dostupnih sličica moći ćemo naslutiti kako je izgledao mozaik.
Mozaik koji čini Bosnu i Hercegovinu svjetskim arheološkim draguljem."
Izvor: Alternativna historija
_______________
Projekat virtualne rekonstrukcije Piramide Sunca
U projektu virtualne rekonstrukcije Piramide Sunca primjenjivat će se originalni bh. kompjuterski program - FiBRE. FiBRE je prvi bosanski real-time rendering softver, koji ima mogućnost generisanja virtualnog okruženja u realnom vremenu i izvršiti prikaz elemenata kao što su arhitektonski objekti, prirodno okruženje, kretanje ljudi i simulacije prirodnih sila.
Projekat virtualne rekonstrukcije bosanske Piramide Sunca podrazumijeva primjenu FiBRE-a, kompjuterske tehnologije (CGI/RTE) u svrhu prikaza i obnove izgleda piramide gdje se uz vjerodostojnu 3D reprodukciju - skeniranje vrši rekonstrukcija objekta kao i cijelog piramidalnog kompleksa.
FiBRE je razvijen od strane H3 studija, bh. kompanije koja se između ostalog bavi implementacijom CGI-ja u naučne svrhe. FiBRA je rezultat četverogodišnjeg istraživanja bosansko-hercegovačkih eksperata iz oblasti arhitekture, informacijiskih tehnologija – programiranja, historije i dizajna.
Predsjednik Komiteta Fondacije za vizuelnu prezentaciju i virtualnu rekonstrukciju Omer Hasanbegović, dipl.ing.arh, ističe:” Trenutno smo u fazi generisanja terena, gdje ustvari pripremamo digitalno okruženje za piramidalnu strukturu koja će biti detaljno kreirana na osnovu informacija koje budu pristizale u toku iskopavanja. Naši stručnjaci će vrlo usko sarađivati sa arheolozima na terenu i samim tim će se omugućti brzo pohranjivanje informacija koje su neophodne da bi se cijela rekonstrukcija detaljno realizirala”.
Ovaj projekat će omogućiti svim ljudima i naraštajima koji dolaze da bosansko-hercegovačko kulturno i historijsko blago ne bude zaboravljeno kao što je to bio slučaj u prošlosti.
“Cilj nam je prikazati bogatu historiju ove zemlje na jednom sofisticiranom nivou koji će biti osnovna komunikacija i način prezentacije međunarodnim naučnim krugovima”, naglašava gospodin Hasanbegović.
FiBRE ima posebnu naučnu ulogu vizalizirajući dijelove historijiskih kompleksa, predstavljajući čitave arhitektonske strukture kao i prezentovanje kulture određenog naroda i perioda u kojem je živio.
Važno je napomenuti da je FiBRE u potpunosti domaća softverska aplikacija, jedinstvena u regionu, razvijena od strane bosanskih stručnjaka, arhitekata, programera, historičara i dizajnera.
Vijest "Projekat virtualne rekonstrukcije Piramide Sunca"
objavila "FENA" - 20/01/2006 - 23:18
_______________
Virtualna rekonstrukcija bosanske Piramide Sunca
|
|
|
| |
|
 |
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
Osnovana Fondacija "Arheološki park: Bosanska piramida Sunca"
Zbog velikog interesovanja brojnih građana BiH koji žive u zemlji i inozemstvu, te nekoliko hiljada pisama podrške, ali i ponuda sa konkretnom pomoći u istraživanju prvih bosanskih piramida, koje su stigle na adresu Semira Osmanagića, bosansko-američkog istraživača, odlučeno je da se osnuje Fondacija "Arheološki park: Bosanska piramida Sunca".
Rješenjem Ministarstva pravde Bosne i Hercegovine ovog mjeseca odobren je rad Fondacije kao “neprofitne, nevladine i nepolitičke organizacije za zaštitu kulturnog nasljeđa na teritoriji BiH”. Njen prvi projekt biće iskopavanje, obnavljanje i trajna zaštita piramidalnog kompleksa u Visočkoj dolini.
Fondacijom rukovodi Upravni odbor sa članovima koji rade na volonterskoj osnovi. Već su formirani komiteti i sekcije Fondacije. Tako su u Komitetu za geologiju diplomirani geolozi Nađija Nukić iz Sarajeva, Nedim Jukić iz Tuzle, Ibrica Repisti iz Crne Gore te doktor geoloških nauka Stjepan Čorić iz Austrijskog geološkog društva. U Komitetu za arheologiju su arheolozi Sead Pilav sa Univerziteta iz Stokholma (Švedska), Silvana Čobanov iz Sarajeva i Saša Janković iz Banja Luke.
Fenomene prahistorijskih kamenih kugli i metalnih halki u BiH obrađivat će koordinatori tih sekcija dipl.ing. Jovo Jovanović iz Sarajeva i Bojan Zečević iz Londona. Alternativnim objašnjenjima prahistorijskih događaja će rukovoditi ugledni autor i istraživač Ahmed Bosnić. Na čelu Komiteta za vizuelnu prezentaciju su dipl.ing. arhitekture Omer Hasanbegović i magistar arhitekture Ajla Akšamija, doktorant sa univerziteta u Illinoisu (SAD). Po prvi put će se bosanski kompjuterski programi koristiti u trodimenzionalnoj rekonstrukciji jednog domaćeg arheološkog spomenika.
Komitet za satelitsko i radarsko daljinsko osmatranje vodi doktor Amer Smailbegović iz Nevade (SAD). Odborom za izbor Međunarodnog savjeta rukovode doktor Sead Spužić iz Australije i doktor Mirsad Kulović iz Tenesija (SAD) koji će osigurati pojačavanje projektnih timova najuglednijim stručnjacima iz ove oblasti u svijetu.
Magistar Zlatko Hurtić iz Sarajeva koordinira aktivnosti u Komitetu za saradnju sa međunarodnim institucijama, a doktor Fikret Hadžić sa Ekonomskog fakulteta iz Sarajeva vodi Komitet za ekonomsku i socijalnu analizu. Izvršni direktor Fondacije je Mario Gerussi iz Sarajeva.
Profesor Senad Hodović (Visoko) koordinira aktivnostima Komiteta za organizaciju i logistiku, zajedno sa vodećim ljudima iz privrednog, političkog i kulturnog života Zeničko-dobojskog kantona i Općine Visoko i oni će pripremiti početak proljetnih istraživanja. Komitet za odnose sa javnošću komunicira sa svim domaćim i svjetskim medijima te sa promotivnim centrima Fondacije u desetak zemalja svijeta preko svog glasnogovornika Amele Odobašić.
Fondacija će se finansirati sponzorstvima i donacijama institucija, preduzeća i pojedinaca. Sredinom aprila 2006. započinje nastavak istraživanja na piramidi kod Visokog što će biti najveći geološko-arheološki projekat te godine u Evropi.”
Vijest: Osnovana Fondacija "Arheološki park: Bosanska piramida Sunca"
objavila "FENA" - 29/12/2005 17:08
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
Bosanska piramida Sunca
- Otkriće prve evropske piramide -
Uvod
Prije 12 500 godina veći dio Evrope je bio pod debelim ledenim naslagama. Međutim, južni evropski obod, od Baskije, preko Španjolske, Italije, Hrvatske, Bosne, pa sve do Turske i zakavkaskih oblasti je bujao ljudskim kulturama.
Razvijene civilizacije Pacifika, Atlantika i Sredozemlja ostavljale su jakog traga na arhitekturu, socijalnu organizaciju i spiritualni život južnih Evropljana. A za njih su prostori današnje Bosne i Hercegovine i Jadranskog bazena bili posebno važni kao energetski vrlo potentni.
Nekoliko stotina kilometara radijusa, od Save do Jadrana, smatrani su za najprivlačnije u tadašnjoj Evropi. Višemilenijsko prisustvo Ilira i naroda Baskijsko-zakavkaske grupe ostavilo je iza sebe genijalnost oličenu u piramidama, monumentalnim kamenim gradovima i kompleksnim energetskim sistemima.
Svemirska kataklizma od prije 12 000 godina i otapanje leda u Evropi izazvalo je podizanje nivoa mora od nekoliko stotina metara. Tragovi civilizacije su prekriveni vodom. Ubrzo, povlačenjem mora i protokom vremena, piramide su prekrili nivoi zemlje i rastinja.
Sada imamo rijetku priliku da dodirnemo tragove naših davnih predaka. Od nekoliko dostupnih sličica moći ćemo naslutiti kako je izgledao mozaik.
Mozaik koji čini Bosnu i Hercegovinu svjetskim arheološkim draguljem.
1. ANTROPOLOŠKA GENETIKA MIJENJA POZNATU SLIKU SVIJETA
1.1. DNK revolucija
U kancelariju mi zadihan ulazi Juri (Uri) Kelman.
“Semire, imam važnu vijest.”
“Sjedi Juri”, pokazujem mu rukom i sjedamo za dugi plavi stol.
“Sjećaš se onog mog klijenta, tvornice kartonskih kutija ovdje u Houstonu?” pita me.
Prisjećam se da mi je ranije govorio o firmi za koju je radio dizajn. Juri, šezdesetogodišnji Jevrej, me obično obraduje sa novim pričama. Nekada malo oduži kao sa onom pričom o njegovoj ulozi kao mladog oficira u jevrejsko-arapskom sukobu 1967. godine. Ovaj put je to nešto iz poslovnog svijeta. Ili mi se tako barem čini.
“E vidiš, toj firmi sam donio veliki ugovor. Uključen sam kao dizajner specijalnih kutija u kojima će se prikupljati individualni DNK uzorci iz čitavog svijeta.”
Ovaj put je imao moju punu pažnju.
“Ovo će biti nešto ogromno. National Geographic otpočinje sa projektom DNK istraživanja na području čitavog Planeta. Finansira ga kompjuterski gigant IBM. Naručuju probnu količinu od 50 000 za prva dva mjeseca. Nakon toga će milioni uzoraka DNK iz čitavog svijeta biti uzeti od svih naroda.”
“Koja je tvoja uloga u svemu tome?” pitam.
“Ja dobijam procenat od prvih količina. Zamisli, desetine hiljada kutija…”
***
Uzbudljiva priča o najnovijem valu genetskih istraživanja kulminirala je 2003. godine. Doktor Spencer Wells, 33-o godišnji američki genetičar, je kompletirao projekat pod nazivom “Čovjekovo putovanje”. Višegodišnje proučavanje genetskih tipova na različitim tačkama Planete dovelo je do potrebe da se historija ponovo piše.
Egzaktnom naučnom metodom je dokazano da današnjih 6,6 milijardi stanovnika potiče od zajedničkog pretka iz Afrike. Suprotno mišljenjima da je homo sapiens nastao višemilionskim procesom evolucije, antropološki genetičari pokazuju da je čovjekov genetski kod star samo oko 150.000 godina. I da se kao takav znatno razlikuje od svojih majmunolikih, životinjskih predaka.
Epska priča počinje sa afričkim Bušmanima. Po Wellsu, pronađeni su dokazi o migraciji ka azijskom (sibirski Čukći) i australijskom kontinentu (Aboriđini) prije 60.000 godina. Prvi doseljenici su kročili na evropsko tlo prije 50.000 godina…
Wellsova istraživanja su emitovana na američkom PBS TV kanalu 2003. godine doživjevši nezapamćeno interesovanje.
***
U trećem mjesecu 2005. dobijam interesantan e-mail od Puljanina Alda Matića:
“Poštovani gospodine,
Pročitao sam Vašu knjigu “Alternativna povijest” gdje sam našao puno informacija koje su slične ili identične mojim informacijama prikupljenim iz drugih izvora. Ja jednostavno nemam ambicija objavljivati, a zbog obima raznovrsnih informacija koje posjedujem kroz 27-o godišnje istraživanje sličnih pojavnih interesa, slobodan sam vam ponuditi razmjenu informacija.
U zadnjih godinu dana dosta vremena sam posvetio praćenju istraživanja porijekla prvog čovjeka koje vrše vodeći univerziteti u svijetu metodom analize DNK i starosti sa kostiju ljudi arheoloških nalaza širom svijeta i njihovim uspoređivanjem sa DNK današnjih ljudi. Stvoreni su haplotipovi DNK svih naroda tako da se danas zna starost i kretanje većine naroda na planeti. Danas se zna da su Baski najstariji narod u Evropi (40.000 godina), a iza njih Iliri (27.000 godina).
Današnji Baski imaju prevladavajući DNK (haplotip) tih prastarih Baska, a današnji Hrvati i dijelom stanovnici BiH imaju prevladavajući DNK (haplotip EU 07) sa Ilirima.
Haplotipovi svih Slavena su sasvim drugačiji i mlađi. To iznosim, jer kod mene u Puli postoji naselje staro 7.000 godina (Nezakcij ili Vizaće). Riječ je o Ilirskom plemenu Histra sa visoko urbaniziranim gradskim područjem, sa arheološkim ostacima kulture, nauke i pisma, a koja su izložena u Arheološkom muzeju u Puli. Tamo su pronađeni artifakti koji odgovaraju onima iz vremena Egipatske kulture. (Web adrese koje ovo potkrepljuju: www.croato-aegyptica.hr/zbirke/05.htm i www.mdc.hr/pula/)
Nemoguće je da se ovako visoka civilizacija pojavi sama od sebe. Svi je vide, ali su pored očiju slijepi, jer ne vide ili neće da vide da je ta civilizacija morala od nekuda doći – vjerovatno sa Atlantide. Ostaci pretpovijesnih građevina pored Kaknja (Kraljeva Sutjeska) u BiH, također kriju visoko vrijedne arheološke nalaze, ali izgleda nikom nije u interesu da ih istražuje i objavi…
S poštovanjem
Aldo Matić
Pula, RH”
(Kao što vidiš, Aldo, nekome ipak jeste u interesu da ih objavi.)
U korespodenciji koja je slijedila, pišem Aldu:
“Dragi Aldo,
…Dosada objavljena nezavisna istraživanja o porijeklu američkih indijanaca govore o postojanju pet haplogrupa: A, B, C i D, koje imaju zajedničko porijeklo sa Azijatima (što se i očekivalo s obzirom na dolazak preko Beringovog prelaza, te morske komunikacije između dva kontinenta). Peta haplogrupa, sasvim neočekivano i misteriozno (zapravo niz manjih podgrupa) ima identično porijeklo sa evropskom haplogrupom X; ona se sreće i na Bliskom istoku i u Brazilu (logično bi bilo očekivati da su svi oni potomci Atlantiđana), a starost joj je 36.000 godina.
U Srednjoj Americi potomci Maja imaju sasvim autohtonu mitohondrijalnu grupu koja neme veze sa dosad poznatim glavnim grupama (porijeklo sa pacifičke pradomovine čovjeka Lemurije?).
Na Ekvadoru je pronađena unikatna grupa C 10 čiji se tragovi ne mogu locirati (ponovo nestala pacifička Lemurska civilizacija?).
Ja sam poslao svoje uzorke na testiranje tako da za 15 dana očekujem rezultate za svoju haplogrupu.
Pozdrav,
Semir”
I, ponovo, Aldo:
“Drago mi je što ste se javili Semire, ja sam bio više orijentiran na haplotipove Evrope i Bliskog istoka. U Europi haplotipove označavaju sa oznakama EU pa dvocifren broj… Atlantida je bila sjajna i napredna civilizacija, tehnološki naprednija nego ova naša današnja u XXI stoljeću. Jednim dijelom je istraživanje o postanku i porijeklu prvog čovjeka i pokrenuto da bi se utvrdio prostorni i vremenski okvir tog znanja i tehnologije. Ne treba zaboraviti da je Atlantida, s prekidima doduše, trajala punih 17.000 godina. Na cijelom Mediteranu ima puno dokaza o tome, pa i kod nas u Hrvatskoj i BiH. Ne treba zaboraviti da su za vrijeme Atlantide, u Evropi živjeli pored Baska i Iliri i da su imali stalne kulturne i druge veze sa Atlantiđanima. Zato su i bili tako kulturno razvijeni. Pula i okolica su bogate arheološkim nalazištima visoko civiliziranih naselja koja su pripadala Ilirima, i nije mi jasno kako su relativno brzo nakon potopa mogli dostići takav nivo civilizacije osim ako nije prenesena iz ostataka Atlantide. To se za Egipat može sa sigurnošću tvrditi. Treba naglasiti da su u to doba na ovim prostorima sve do Drine živjeli isključivo Iliri, od kojih većina i danas potječemo (imamo isti haplotip EU 07)…”
Ono sto relativno dobro poznajem je rasprostranjenost ilirskih plemena oko 8.000 do 1.000 godina p.n.e. Da podsjetim, kod arheološkog nasljeđa, dubinskim mjerenjem terena nekom vrstom radara-doplera dobiva se slika sasvim drukčija od površinskih nalaza. Šira je, uzbudljivija i pokazuje visoko urbaniziranu naseobinu. Ostaci predmeta iz te lokacije pokazuju visoku kulturu stanovnika.
Moje pitanje (samom sebi na žalost) je bilo otkud to na tom lokalitetu bez kontinuiranog razvoja. Ti stanovnici su trgovali sa drevnim Egiptom (mnoštvo Egipatskih predmeta starih više tisuća godina), sa Etrušćanima i na kraju sa Grcima.
Zanimljivo je da, kada se pronađe predmet star 8.000 – 10.000 godina, i arheolozi to ne mogu smjestiti u neko njihovo ukalupljeno vrijeme i područje oni jednostavno to “pometu pod tepih”. Takvih arheoloških predmeta kod nas ima dosta. I, nikom ništa.
Prvobitna Ilirska plemena su obitavala od današnje sjeverne Italije (Veneto) Veneti, Istre – Histri, Rijeke, Zadra – Liburni, Boke Kotorske – Dalmati. Od Zagreba do granice sa Srbijom su obitavali sjeverni Iliri, poznata je njihova kultura u arheološkom svijetu nazvana kultura “Stare Evrope”, kao prva poznata u Evropi sa sjedištem u Vučedolu (blizu Vukovara).
U Bosni su vrlo napredna naselja Ilira sa visokom civilizacijom i kulturom, stare također oko 7.000 godina, ali neistražene iz meni nepoznatih razloga, iako su artefakti pronađeni na tim područjima dokazano stari, a po kvaliteti i starosti premašuju Grčke. I – opet ništa od istraživanja.
Napominjem da se tek pojavom istraživanja porijekla prvog čovjeka pomenutim metodama analize DNK i starosti kostiju moze dobiti prava historijska slika događaja u dalekoj povijesti. Istina, koja po mome zaključku, mnogima ne odgovara.
U mome kontaktu i razgovorima sa arheolozima o pretpotopnom vremenu svaka se činjenica i dokaz automatski odbacuju, neće ni da razmišljaju o tome. Ne znam što je tim ljudima. Čini mi se kada bi ih osobno prisilili da idu u to vrijeme i vide događaje svojim očima ne bi ni svojim očima niti dokazima vjerovali.“
1.2. Mapa migracija
Molekula DNK krije u sebi nevjerovatnu priču koja seže u dane nastanka homo sapiensa. Čak 99,9% genetskog materijala između ljudi je identično. Onaj djelić procenta što nas čini različitim je dovoljan da nam opiše mapu migracija (prema: “The Genographic Project”, National Geographic, 2005)…
… koja je započela sa nastankom Homo Sapiensa u Africi. Genetičari su uspjeli da dokažu da se DNK svake žive osobe moze podvesti pod istog (genetskog) ženskog predaka – prethistorijsku “Evu” za koju se pouzdano zna da je živjela prije 150.000 godina…
… za migracije van Afričkog kontinenta se pretpostavlja da su uslijedile prije 100.000 godina mada su genetska istraživanja sa sigurnošću dokazala da su se desile barem prije 60.000 godina…
… dok je prvi sofisticirani čovjek stupio na Evropsko tlo prije oko 55.000 godina.
Mapa migracija: mitohondrijalna DNK prati žensku liniju migracija
Antropološka genetika je počela da mijenja naše uvriježene predstave o historiji civilizacija. Koncem 1990-ih i početkom XXI stoljeća niz nezavisnih instituta, laboratorija i manjih kompanija je istraživao genetičke potpise ljudi na različitim krajevima Planete.
Mapa migracija koja datira iz 2002. godine je primjer jedne od ne-cenzurisanih mapa. Već tri godine kasnije, 2005. National Geographic objavljuje mapu sa bitnim razlikama koja stvari vraća u okvire “oficijelnih istina”.
Između ostalog:
*
National Geographic haplogrupu “B” prikazuje u kretanju iz Azije preko Beringovog prolaza do Južne Amerike; s druge strane, priložena mapa kompanije Family Tree DNA ispravno pokazuje da se haplogrupa B proširila od Japana Pacifikom preko Uskršnjih otoka do Perua i Ekvadora (time dajući za pravo i mojoj tezi o postojanju čovjekove pra-domovine civilizacije Mu, odnosno Lemurije u Pacifiku, koju pominjem u svojoj knjizi “Civilizacije prije početka zvanične historije”);
*
National Geographic haplogrupu “X” prikazuje kao migraciju od Male Azije, ponovo preko Beringovog prolaza do Sjeverne Amerike; Family Tree DNA, nasuprot tome, priznaje da je “X” haplogrupa prisutna u Evropi, Bliskom Istoku, Južnoj i Sjevernoj Americi. Očigledno da je ishodište, odnosno centar ove haplogrupe u Atlantiku (civilizacija Atlantide).
Ove dvije anomalije koje National Geographic (finansijski potpomognut IBM korporacijom i The Waitt Family Foundation) jednostavno briše jednim potezom, pokazujući trend i u ovoj naučnoj disciplini.
Filtrirati “istine”.
1.3. Potvrda teza o Ilirima
Priča o Ilirima se u historijskim knjigama svodi na zagonetna “Ilirska plemena” od prije 2.500 godina koja su prethodila dolasku antičkih Rimljana. Ponegdje bi pročitali i da su Albanci tvrdili da su im Iliri bili preci i to bi bilo sve.
Najedamput, genetika XXI stoljeća otvara vrata odgovorima.
Sedamdeset četiri mlada Norvežanina su bili na medicinskom pregledu prije regrutovanja za vojsku. Uzet im je uzorak za DNK analizu i rezultati su uskoro objavljeni (“European Journal of Human Genetics”, broj 10, 2002 godina). Sa izuzetkom jednog slučaja, svi Norvežani potpadaju pod četiri osnovne haplogrupe: EU 18, EU 19, EU 07 i EU 14. Rezultati ne čude, jer su prve tri grupe najraširenije u Centralnoj i Zapadnoj Evropi.
Interesantno je da je najprisutnija haplogrupa EU7 čije je porijeklo iz srednje i južne Evrope. Ili, kako se u istraživanju tvrdi:”…rezultati potvrđuju blisku vezu Norvežana sa Njemcima i drugim centralnoevropskim grupama; Česima i Hrvatima.”
Ili, još preciznije: “Unaprijeđenje klimatskih uslova koji su pratili kraj zadnjeg ledenog doba prije 12.000 godina su otvorili Skandinavski poluotok kolonizaciji sa juga Evrope.”
A za period prije kraja ledenog doba se nedvojbeno tvrdi:”… vise od 80% gena Evropljana potiče od malih humanih grupa koji su našli utočište od leda u tri izdvojene oblasti – sjevernoj Španjolskoj, centralnoj Evropi i Ukrajini. Zbog svoje dugotrajne izolovanosti njihove genetičke komponentne su postale vrlo različite.”
Nekada je historija južnoslavenskih zemalja počinjala dosadnim predavanjima o “seobama starih Slavena iz Poljske prema jugu Evrope, Balkanu…”. Vratimo li se znatno dalje u prošlost postajemo svjesni da je originalni migracijski tok bio upravo suprotan: središnji i sjeverni dio Evrope se naseljavao od Jadrana, prema Njemačkoj, Poljskoj i Skandinaviji.”
Potvrdu ovoj tezi nalazimo u naučnom članku objavljenom u časopisu “Science” (Semino O i dr.:”The Genetic Legacy of Paleolithic Homo Sapiens in Extant Europeans”, Science, broj 290, 2000): “Kraj ledenog doba u centralnoj Evropi je karakterističan po ekspanziji sjevero-balkanskih grupa, kod kojih je bila visoka frekvencija M 170 Y kromozoma (odnosno haplogrupe EU 07).”
Potvrđuju mi se navodi Alda o haplogrupama i njihovoj prisutnosti na Balkanu.
Slika se kompletira. Tokom zadnjeg ledenog doba, odnosno paleolitika, otprije 25.000-40.000 godina, tri su evropska humana središta: (1) Iberijsko, u sjevernoj Španjolskoj sa Baskima kao najstarijim evropskim doseljenicima, zatim (2) Balkansko, južno od Save te (3) Ukrajinsko, oko Kaspijskog mora. Prva i treća kultura se moze arheoloski vezati za “Aurignacijskog” čovjeka, a Balkanska kultura pripada “Gravecijskom” čovjeku (koju slobodno možemo nazvati pra-Ilirskom kulturom).
Iz ova tri utočišta su se Evropljani raširili; njima su se, prije 9.000 godina, pridružili neolitski farmeri koji su došli sa Bliskog Istoka i koji čine preostalih 20% evropskog genetskog pula.
Skorašnja istraživanja na uzorcima balkanskih zemalja (“Prehistoric Gene Flow in Europe”, The American Society of Human Genetics”, May 2004) osvijetlili su frekvencije haplogrupa.
Najveći postotak prisutnosti pra-Ilirske kulture u Evropi pripada Bosancima!
Oko 42% uzorka populacije u današnjoj BiH se može direktno vezati za paletolitskog čovjeka koji je na Balkanu prisutan barem 25.000 godina!
Eto, u parapamčad ode teza o većinskom Slavenskom porijeklu naroda Balkana.
Drugi značajan utjecaj na bosansku populaciju je onaj sa istoka: Ukrajinsko-zakavkaski (40%).
Slican je omjer i kod drugih nacija: Slovenci imaju 38% Ilirske krvi, 20% istočnoevropske, a 11% srednjeevropske. Hrvati sa 38% potiču od Ilira, a 31% iz istočno-evropskih krajeva.
Vrlo visok postotak Ilirskog porijekla je i kod Švedjana (40%) i već pomenutih Norvežana (40%).
U ovom početnom stadiju razvoja antropološke genetike, rizično je vezati genetski materijal za određene kulture (barem onako kako ih definiše arheologija i historija).
Međutim, poređenja se nameću sama od sebe. Tako se za Iberijsku grupu veže Aurignacijska kultura čiji su dobro znani primjeri genijalne pećinske umjetnosti u Francuskoj i Španjolskoj.
Na drugoj strani, Gravecijskoj (Ilirskoj) kulturi pripadaju na primjer figurine Venere iz doba paleolita. Ova knjiga će se, u daljem toku, fokusirati i na druge, mnogo veće i značajnije dokaze.
1.4. Moja haplogrupa
Naravno, došlo je vrijeme da i ja provjerim svoju haplogrupu. U Americi nekoliko kompanija to rade na individualni zahtjev. Prvi razlog je trivijalan: roditelji žele da utvrde da li je dijete njihovo. Razlog broj dva je želja ljudi da formira svoje familijarno stablo idući nekoliko stotina godina unatrag. Moj razlog je, opet, drugačiji: želja mi je da odem hiljade godina unatrag i utvrdim migracije svojih davnih predaka.
Za što potpuniju sliku odlučujem se da uplatim za dvostruku analizu i pratim majčino (žensko) i očevo (muško) familijarno stablo.
Muško stablo se odredjuje prema Y kromozomu. Naime, svi kromozomi kod čovjeka dolaze u parovima. Međutim, kod muškaraca, jedan kromozom (Y) nema svoj odgovarajući par već kromozom X. Kod žena je to par X i X. Zahvaljujući tom kromozomu, muška linija, koja se prenosi sa oca na sina, se može pratiti gotovo nepromijenjena hiljade godina unatrag. Promjene rijetko dolaze, a kada dođu nazivaju se genetskim mutacijama.
Mitohondrijalna DNK se prenosi sa majke na djecu i omogućava nam da pratimo naše pretke po majčinoj liniji. Mitohondrije su, inače, samo-reproduktivne ćelijske strukture. Ima ih nekoliko stotina u svakoj ćeliji. Pošto se ne nalaze u zreloj spermi, oni se prenose samo sa majke na djecu. Na taj način se može pratiti majčino familijarno stablo.
Kompanija Family Tree DNA iz Houstona mi je poslala set za testiranje. Dvije bočice sa tekućinom i dvije četkice kojom se “struže” kožica sa unutrašnje strane usta. Uzorke sam im poslao; iz Houstona su otišli u laboratorij Univerziteta u Arizoni. Na rezultate sam čekao manje od mjeseca.
Dobijam dva certifikata; prvi (“Y – DNA”) mi daje broj genetskih odstupanja kroz vrijeme od naše pra-majke Eve. Drugi, mtDNA daje moju haplogrupu: E3b.
Američki nomenklaturni sistem se razlikuje od evropskog. Za haplogrupu E3b se, prema američkim izvorima, vjeruje da se razvila na Bliskom Istoku tokom doba paleolita. Nakon povlačenja leda u Evropi dolazi do neolitske ekspanzije širom Sredozemlja (osobito južne Evrope). Ova haplogrupa je i danas karakteristična za područje Sredozemlja.
Dakle, moji daleki predaci su sačekali da se klima popravi u Evropi i onda su se zaputili put Balkana prije desetak hiljada godina.
U popratnoj dokumentaciji su mi poslali komparaciju moje haplogrupe sa desetinama hiljada drugih uzoraka (imaju bazu podataka od 32995 uzoraka). Interesantno je da, prema ženskom mtDNA testu, nema nijednog identičnog genetskog uzorka kao moj. Mutacija od jednog koraka je zabilježena na Amerikancu koji potječe iz Engleske (zajednički nam je predak); mutacija od dva koraka je zabilježena na uzorcima čije je porijeklo od Italije, Poljske, do Škotske, Rusije, Rumunije, Litve itd.
Analizom muškog Y-DNA uzorka u njihovoj bazi podataka našli su jedan identičan genetski profil kao moj. Poslali su mi i ime: Kenneth Jordan. Nekoliko dana kasnije (u maju 2005.) dobijam e-mail od gospodina Jordana:
“Poštovani gospodine Osmanagić,
Zovem se Kenneth Jordan. Family Tree DNA me je informirala da su 12 markera naše DNK identični. To znači da postoji šansa od 99.9% da dijelimo zajedničkog pretka u proteklih 1000 godina.
Moj osnovni razlog da učestvujem u ovom projektu bio je da utvrdim svoje etničko porijeklo. Moja genealoška istraživanja su me odvela samo 6 generacija unazad do pretka koji je imao ovo prezime (Jordan) i koji je rođen 1810. godine u Južnoj Karolini. Nisam mogao otkriti zemlju iz koje je emigrirao u Ameriku.
Ako želite da se javite, budite slobodni
Ken Jordan”
Ipak, morao sam držati fokus na prethistorijskom dobu, umjesto da radim na svom porodičnom stablu. Nekoliko važnih otkrića u Bosni je tražilo odgovore. I tu mi se iskustvo stečeno kroz putovanja po Centralnoj i Južnoj Americi pokazalo dragocjeno.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
2. FENOMEN KAMENIH KUGLI
2.1. Megalitske enigme Kostarike
Nakon obilaska kamenih piramida i kamenih megalita dijem Planete odlučujem da analiziram još jedan, ovaj put manje poznati, fenomen starog svijeta: kamene kugle.
Za manje od tri sata leta iz Houstona slijećem pokraj glavnog grada, San Josea. Sa Salvadorom ovo je najmanja država Srednje Amerike sa manje od 4 miliona stanovnika. Smatra se za jedinu stabilnu demokraciju u regionu; nemaju stalne vojske još od 1949. što im osigurava nešto novca za napredniju socijalnu organizaciju u poređenju sa okolnim zemljama.
Na aerodromu iznajmljujem rent-a-car na veliko iznenađenje zaposlenih kada su čuli koliko stotina kilometara namjeravam da prođem, a da mi je ovo tek prva posjeta Kostariki. Nakon pola sata vožnje ulazim u milionski San Jose u kome se i parkiram. Prvi utisak o gradu je da je čist, uredan, prijatan. Stanovnici su uglavnom bijelci za razliku od svih ostalih država Centralne Amerike; naime, 80% je čistog španjolskog porijekla, s tim da je samo 17% mestika.
Milionski San Jose, glavni je grad demokratske Kostarike
Tri procenta stanovništva su crnci. Njihovi su preci dovedeni iz Kariba da bi radili na plantažama banana. I upravo su banane u pozadini razloga koji je uzrokovao i moju posjetu ovoj zemlji. Naime, tokom konca 1930-ih i početka 1940-ih godina, američka United Fruit Company je krčila šume da bi sadila plantaže banana na jugu Kostarike. Delta rijeke Terraba (poznata i kao Sierpe, Diquis i General River) postaje prvim nalazištem kamenih kugli. Kasnije se kugle pronalaze i pokraj Golfita i na otoku Isla del Cano.
Kamena kugla na ulazu u parlament Kostarike, San Jose
Gotovo sve kugle su napravljene od granodiorita, čvrstog kamena čije je nalazište na vrhu planine Talamanca. Kamenolom je u prosjeku oko 80 kilometara udaljen od mjesta nalazišta kugli.
Perfektan sferičan oblik kamene kugle koja je prebačena sa juga zemlje u Nacionalni muzej u San Joseu
Nekoliko kugli je napravljeno od kokine (coquina), čvrstog materijala sličnog krečnom kamenu koji je formiran od pješčanih depozita. Pretpostavlja se da je ovaj kamen prenesen u unutrašnjost zemlje preko delte rijeke Terraba-Sierpe.
Takođe, pronađene su kugle i na pacifičkom otoku Isla del Cano koje je udaljeno 20-ak km od obale Kostarike.
Veličina kugli je u rangu od nekoliko centimetara do najveće promjera 2,5 metra. Najteža kugla ima težinu preko 30 tona. Odstupanje od perfektnog kruga je minimalno: 0,2 - 5 cm.
Arheolog Doris Z. Stone je 1940. napisao na kraju svog izjveštaja: “Mi moramo klasificirati perfektne kamene kugle Kostarike među neobjašnjenje megalitske enigme”.
Dosada je pronađeno oko 390 kamenih kugli. Nedovršene kugle nisu nikada nađene, a niti alati kojima su formirane. Nesumnjivo je da kugle nisu prirodnog porijekla.
Nakon pronalazaka ovih kugli gotovo sve su izmještene sa svojih originalnih lokacija. Po Kostariki su počeli ukrašavati dvorišta i parkove privatnih kuća, crkvi, bolnica i vladinih institucija. Čak su dvije prenesene u SAD: jedna je u muzeju National Geographic Society u Washingtonu, a druga u dvorištu Harvardskog univerziteta u Cambridgeu, Massachusetts.
Sa svojih originalnih lokacija kugle su prenesene u gradove Kostarike i ukrašavaju dvorišta bolnica, privatnih kuća i muzeja (na slici autor u dvorištu Nacionalnog muzeja, San Jose)
Način obrade kugli ostaje nerazjašnjen. Ukoliko se uzme komad granodiorita i pokuša zagrijavanjem obrađivati, počinju da otpadaju nivoi (kao kriške). Dakle, pravilan sferičan oblik se ne može dobiti zagrijavanjem. Metalni alati nisu pronađeni, kao ni kompjuterizovane mašine za obradu ili laserski instrumenti koji će se brinuti o dobijanju pravilnog sferičnog oblika. Ovo su alati koje bi mi danas koristili za oblikovanje.
Neke od kugli su pronalažene pod zemljom zajedno sa predmetima od keramike koji upućuju da im je starost najmanje 1200 - 3200 godina. Uglavnom, sve kugle imaju porijeklo iz prêt-kolumbovskog doba.
Prema svjedočenju onih koji su ih pronalazili na originalnim lokacijama zna se da su kugle imale određenu pravilnu orijentaciju (najčešće sjever-jug), te da su formirali trokute (grupe od po tri kugle) i paralelograme. Jedna grupa kugli je imala orijentaciju prema magnetnom sjeveru. Vrlo često su kugle nalažene na vrhu uzvisina.
Nažalost, pomjeranjem kugli sa njihovih originalnih lokacija zauvijek se izgubila mogućnost da se utvrde međusobni odnosi i relacije medju kuglama različite veličine. Trenutačno, samo je šest kugli na svojim znanim lokacijama.
U svom obimnom dugogodišnjem proučavanju kugli iz Kostarike, američki arheolog Samuel K. Lothrop (“Archeology of the Diquis Delta, Costa Rica”, Peabody Museum of Archeology and Ethnology, Harvard University, 1963.) zaključuje da “postoji astronomska orijentacija kamenih kugli”.
Autori George Erikson i Ivan Zapp (“Atlantis in America: Navigators of the Ancient World”) iznose tezu da su kugle starije od 12 000 godina i da su ih koristili Atlantiđani za navigaciju. Pri tome isitiču da su uz kugle pronađene posude sa udubljenjima koje bi utvrđivale zenit zvijezda.
Doug Yurchey (“Were Costa Rican Spheres Ancient Receivers?”) iznosi tezu o kamenim kuglama kao dijelu svjetskog energetskog sistema. Drevni kameni monoliti, piramide, a evo i kamene kugle su, prema Dougu, bile dio “svjetskog prethistorijskog Teslinog sistema kojeg su koristili potomci Atlantidjana. Oni su bili elektrovodi svjetske bežične distribucije. Pri tome je kamen služio kao uzemljenje čija se frekvencija izjednačavala sa zemaljskom elektromagnetnom frekvencijom… Kameni megaliti prethistorije su bili u nenaseljenim regionima i preko njih se komunikacija nije prekidala…” (Interesantno je da je vrh modernih antena u obliku lopte.)
Naravno, energetska zračenja Zemlje pri tome imaju osnovnu ulogu. Stoga je originalni razmještaj kugli trebao pratiti podzemne energetske linije i Zemljine čakre.
Kamena kugla pronađena u mjestu Guayabo, u provinciji Cartago, služila je kao vrlo precizni kalendar, tvrdi autor Michael O’Reily (lokalne dnevne novine “La Nacion”, 25.03.1979., Turrialba, Cartago). Uklesani cirkularni petroglif prikazuje datume kao što su solsticiji i trajanje kišne sezone.
Nakon hiljada godina provedenih u zemlji i izloženih djelovanju klimatskih faktora površina kugli je izgubila prvobitni izgled. Ipak, na nekim od njih je još uvijek prepoznatljiv dizajn koji upućuje da se radi o petroglifima.
Na primjer, kugla izložena u muzeju glavnog grada Kostarike San Joseu, prikazuje uočljivu spiralu i druge uklesane linije.
Uočljiv je uklesani petroglif na površini kamene kugle koju sam snimio u Nacionalnom muzeju u San Joseu, Kostarika
Astronom Edwin Quesada je analizom petroglifa uočio da postoji veza između
crteža na površini kugle i zvjezdanih konstelacija Pegasusa (krilatog konja) i Andromede (nebeska princeza). Upoređene su linije i tačke sa površine kugle sa lokacijama zvijezda i linijama koje se vuku između njih.
Rezultat je bio frapantan.
Poređenje zvjezdanih konstelacija i petroglifa: rezultat je iznenađujući – kamene kugle su imale ulogu stronomske karte
Dvadeset dvije zvjezdane konstelacije su formirale oblik koji se podudarao sa petroglifom na kamenoj sferi!
Spirala na petroglifu odgovara spirali koju stvara M31 Andromedina galaksija na noćnom nebu.
Dvadeset i jedna zvijezdana konstelacija učestvuju u formiranju čudnog oblika petroglifa: Beta Andromeda, Alfa Andromeda, Omikron Andromeda, HR8632 u konstelaciji Lakerta, Beta Pegasus, Psi Pegasus, Pi Pegasus, Gama Pegasus, zvijezde u sazvježđu ribe (Teta, Jota, Lambda, Kapa, Gama i Omega), zatim Beta riba, Eta akvarijus, Alfa Pegasus, Teta Pegasus, Teta akvarijus, Beta akvarijus, Alfa ekvuelus, Ipsilon Pegasus, Delfinovo sazvježđe te dvije zvijezde (HR8313 i HR 8173) u Pagazovoj konstelaciji.
S obzirom da je petroglif uklesan u kamenoj kugli očigledno je da se na njemu moglo pratiti kretanje zvijezda tokom noći, a s obzirom na rotaciju naše planete. Ako se kamena kugla zarotira s lijeva na desno, a imajući zvijezdu Sjevernjaču na dnu kugle, onda se može prikazati kretanje zvjezdanih konstelacija u pravcu istok-zapad!
Izvanredno.
Dakle, sfera nije bila samo astronomska karta već i praktični planetarij.
Još jedan detalj privlači pažnju. Spirala koja je prikazana na kamenoj kugli odgovara spiralnom obliku M31 galaksije i njenoj poziciji u odnosu na druga sazvježđa. Međutim, sa Zemlje, ova galaksija na noćnom nebu nije ništa drugo do mala svjetlosna tačkica. Kako su naši preci znali da je riječ o galaksiji spiralnog oblika, a bez odgovarajućih instrumenata?
Nadalje, oblik petroglifa sigurno nije slučajan. Koju poruku nam on nosi? Izgled nekih bića iz centralnoameričke flore prije toliko hiljada godina? Pas, jaguar, majmun?
Ili, nešto još nedostupno našem umu i znanju?
***
Moja posjeta Nacionalnom muzeju u San Joseu budi toliko različitih ideja i pitanja koja traže odgovore. A onda, slušajući vodiča sa grupom američkih turista bivam vraćen u plitkost oficijelnih objašnjenja.
Oficijelno objašnjenje o kuglama je da su one bile “plemenski teritorijalni markeri”. Stotine kugli jedna do druge, teške desetine tona, pa “teritorijalni markeri” koje su isklesala primitivna plemana? Nešto tu ne štima.
Nisam mogao, a da ne odolim i uključim se u diskusiju. Vodiču sam prvo predočio o kakvom je fenomenu riječ. Jasno, Amerikanci su iskopali samo mali dio kamenih kugli; njihov broj se sigurno računao u hiljadama. I sve su bile na jednom mjestu. Stvarni datum njihovog nastanka, s obzirom na geološke karakteristike terena i dubine na kojoj su pronađene, je duboko u prošlost. Hiljade godina više nego što im se nastoji oficijelno pripisati.
Obris najveće pronađene kamene kugle u pozadini slike je monumentalni megalit od preko 30 tona za čiju je kreaciju bila potrebna vrlo razvijena tehnologija koju nisu posjedovala primitivna plemena Kostarike prije 1500 godina. Na slici je i nekoliko originalnih kamenih kugli različite veličine.
Američki turisti su sa zanimanjem (i odobravanjem) slušali, a vodič je, malo postiđen, pozvao svoju turističku grupu na daljnje razgledanje muzejskih eksponata.
Artističko viđenje pripadnika plemena Kostarike prije 1500 godina koji bi, navodno, trebali biti autori perfektnih kamenih kugli.
Slijedeći dan boravka u Kostariki posvećujem obilasku nekoliko aktivnih vulkana na sjeveru. Vulkani samo doprinose činjenici koju čine ovaj predio energetski potentnom tačkom u planetarnim razmjerama.
Na vrhu kratera vulkana Irazu u Kostariki. Kompleks vulkana čine ovaj teritorij energetski vrlo potentnom tačkom.
Do juga zemlje se vozim modernim putem (CA 2) koji ide sve do granice sa Panamom. Usput skrećem sa glavnog puta i odlazim u jedini indijanski rezervat, Boruča, koji je relativno blizu delti rijeke Diquis. Rezervat je na vrlo nepristupačnom terenu, na planinskom vrhu. U Boruči ni traga naprednoj indijanskoj kulturi. Kao što sam i očekivao. Oni nisu autori ovih kugli.
Poslije još nekoliko sati vožnje ulazim u Palmar Norte. Ispred obližnje srednje škole kamena kugla je ukliještena u plavom kamenom prstenu kao ukrasni dijamant. Očigledno je da su nastavnici naslutili važnost ovih kugli.
Kamena kugla u dvorištu ispred srednje škole u gradiću Palmar Norte, južna Kostarika.
Most preko rijeke Rio Grande de Terraba me vodi u mirni gradić Palmar Sur gdje je prebačen najveći broj pronađenih kamenih kugli.
Raskrsnica prema Palmar Suru gdje se čuva najveći broj pronađenih kamenih kugli u Kostariki
Zbilja, ovaj usnuli gradić kao i da nema šta da pokaže svijetu osim misterioznih kugli koje se nalaze na svakoj značajnijoj tački i ulici kojom prođem.
U pijesku, ispred napuštene kuće, usamljeno stoji pravilna kamena kugla, Palmar Sur, Kostarika
Izlazim iz auta, dodirujem kugle. Ugrijane su, izložene sunčevim zrakama. Pomalo hrapava površina mi ne pruža odgovore. Kao da je odavno kugla prestala da služi svojoj svrsi.
Izdvojene iz cjeline, pojedinačne kugle su očigledno prestale služiti svojoj originalnoj (energetskoj) svrsi, Palmar Sur, Kostarika
Vozim se manjim, neasfaltiranim ulicama Palmar Sura. Kugle nalazim gotovo na svakom koraku: ispred uglednijih kuća i ispred napuštenih ruševnih kuća, u jarku i na uzvišenjima, u parkovima i na zapuštenim livadama…
Kamena kugla ispred lijepo održavane kuće, Palmar Sur, Kostarika
Lijepo uređeni park u centru Palmar Sura ima pravilno raspoređeno desetak kugli. Radnici na održavanju i pokoji šetač ne pridaju nikakvu pažnju megalitima prošlosti. Zapravo, više pažnje posvećuju meni i mom pažljivom zagledanju u svaku kuglu.
Uređeni gradski park Palmar Sura sadrži desetak kugli visine od jedan i po do dva metra. Domaćem stanovništvu ovi megaliti prošlosti ne predstavljaju posebnu atrakciju.
Na nekoliko kamenih kugli zapažam uklesane linije na površini. Nažalost, isuviše su nejasne da bih mogao prepoznati petroglife ili astronomske simbole.
Površina jedne od kamenih kugli u Palmar Suru; kao da se naziru petroglifi koji su vremenom dobrim dijelom izblijedili. Da li je riječ o novim astronomskim kalendarima?
Put me vodi dublje u unutrašnjost juga Kostarike. Ovaj put skrećem sa glavne saobraćajnice, na njihove “finca” agrikulturne oblasti. Na raskrsnici “Finca 5” ponovo kugle; neke su čitave, a neke su slomljene prilikom iskopavanja i transporta.
Na raskrsnici “Finca 5”, oblasti u južnoj Kostariki, nalaze se ostaci čitavih i slomljenih kamenih kugli.
Slijedeći dan provodim u obilasku delte rijeke Diquis. Nekoliko sati vožnje riječnim gliserom nedvojbeno potvrđuju da su Amerikanci sredinom XX stoljeća zasadili plantaže banana na vrlo malom procentu ovog teritorija. Pod gustom prašumom je vjerovatno i dalje 95% delte. To mi samo potvrđuje moju sumnju da je do sada pronađen samo manji procenat kamenih kugli. Tačnije, oko 390 lociranih kugli (ja sam ih vidio 65) vjerovatno predstavlja manji dio od nekoliko hiljada kamenih kugli koje su originalno postavljene u ovom regionu.
Ove cifre uvjerljivo ruše zvanične teorije o nekakvim “teritorijalnim markerima koja su postavljala indijanska plemena”. Više je nego jasno da primitivni indijanci nisu imali alat za obradu ovog čvrstog kamena; niti su imali načina za transport od 80 km, na hiljade kugli, čija je težina prelazila nekoliko desetina tona.
U vožnji deltom rijeke Diquis na jugu Kostarike; očigledno je da je 95% delte još uvijek pod gustom šumom i da nekoliko metara pod zemljom leže hiljade neotkopanih kamenih kugli.
I kada su na koncu kamene kugle i dospjele na jug Kostarike onda bi, prema zvaničnoj arheologiji, bile raspoređivane kao “teritorijalni markeri”? Bože, kako smiješno i neuvjerljivo. Šta li će naši potomci misliti o nama za 100 godina kada budu čitali takve gluposti? Najgore je to što turisti, kada slušaju vodiče i slične “stručnjake”, vjeruju takvim objašnjenjima.
Koliko se još hiljada kamenih kugli krije nekoliko metara ispod površine u delti rijeke Diquis na jugu Kostarike?
Sada mi još preostaje da posjetim poslednju lokaciju na kojoj su kugle pronađene. Riječ je o malom pacifičkom otoku Isla del Cano.
Tridesetak kilometara vožnje gliserom otvorenim oceanom (praćen, taj dan, posebno visokim valovima) približavam se zaštićenom biološkom raju. Gusta šuma, čisto koraljno more, pješćane plaže, su idealan set za Holivudski triler.
Pacifički otočić Isla del Cano je najisturenija lokacija Kostarike na kojoj su pronađene kamene kugle.
Sat vremena mi je trebalo da prepješačim sa jednog na drugi kraj otoka. Bujna vegetacija i očuvani habitat su imali svoje privlačnosti za one koje su tu locirali kugle. Doduše, ne mislim da su prirodne ljepote bile razlog da se kugle tu postave.
Sat pješačenja otokom Isla del Cano je bio potreban da bi se došlo do lokacija sa kuglama.
Meteorolozi barataju činjenicom da su ovaj otočić i susjedna delta rijeke Diquis teritorij sa najviše munja u ovom dijelom svijeta. A munje su, zapravo, samo energetska pražnjenja.
[size]Napokon, tu su i kamene kugle sa otoka Isla del Cano (Kostarika). Isklesane su od kokine, tvrdog pješčanog kamena.[/size]
Nekoliko manjih kamenih kugli na otoku me nije impresioniralo. Ne, nije stvar u veličini. Kugle u delti su pronađene različite veličine. Nije stvar ni u materijalu: kokina tvori oko 10% svih kugli, tako da su ovo vjerodostojni primjerci. Ima nešto što mi ne štima: koja bi bila uloga samo nekoliko kugli?
Kompleks od nekoliko hiljada kugli koji se nalazi(o) u delti, između jakih energetskih strujanja iz zraka (munja) i ispod zemlje (podzemnih energetskih tokova) ima smisla. Plus, kugle svojim specifičnim oblikom stvaraju posebno konasto (jako) energetsko polje. Ako su drevne civilizacije imale načina za recimo kvarcni (bežični) prenos energije, onda su imale i rješenje snabdijevanja energijom.
Kako bi u tome sklopu bilo objašnjenje za par kugli na ovom otoku?
Možda je najbliži istini odgovor iz historijata vlasništva otoka. Naime, otok je, prije nego što je postao nacionalnim blagom, dugo bio privatno vlasništvo i imalo bi smisla da njegovi vlasnici sredinom prošlog stoljeća prebace nekoliko kugli sa obližnje delte ne bi li ga učinili privlačnim turističkim središtem.
Vrijeme i ljepote otoka su učinile svoje tako da je on postao zaštićenim biološkim spomenikom države. I tako ipak ostvaruje turistički priliv bez obzira na kugle.
Napuštam otok (nakon neizbježnog ronjenja po koraljnom dnu); vožnja slijedeći dan po neudobnom makadamu uz pacifičku obalu Kostarike do San Josea. Avion prema Houstonu; čini mi se da sam, nakon svega, bliže odgovoru o megalitskim enigmama Kostarike.
Kamene kugle kao “doprinos civilizaciji”. Slažem se, ali kojoj civilizaciji? Civilizaciji o kojoj ništa ne znamo, koju ne razumijemo, čije doba nemamo tačno utvrđeno…
|
Poslednja prepravka: hakynen datum Pon Jan 23, 2006 11:02 am; ukupno izmenjena 1 put |
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
2.2. Svjetska energetska mreža?
Pravilne kamene kugle nisu novina za Centralnoameričke prostore. Tako je u svijetu Maja pronađeno nekoliko pravilnih kamenih sfera različite veličine. U gradu Tonina, u meksičkoj državi Chiapas, perfektna kugla se nalazi na šestom nivou glavne Palače. Ovaj nivo je okrenut prema Suncu i njegovom kretanju od ljeta do jeseni. Pretpostavlja se da kugla simbolizira sunce. Nema dokaza da li su Maje autori ove kugle ili su se poslužili sa kuglom koja je napravljena daleko prije u neke druge svrhe.
Istočnije u svijetu Maja, La Milpa u Belizeu, nalazi se crna kamena kugla prečnika 50 cm. Originalna svrha i lokacija joj nisu poznate. Danas se koristi da pridržava vrata u lokalnom turističkom restoranu.
Američki istraživački tim na čelu sa Metthew Stirlingom je 1967. pronašao stotine kamenih kugli različite veličine u okolini mjesta Agua Blanca, kod Guadalajare, u Meksiku. Perfektne sferične stijene su predstavljale arheološki problem za ovaj tim, jer mu nisu mogli odgonetnuti svrhu i kreatora. Nakon podnesenog izvještaja Smithsonian Institutu 1968. godine uslijedilo je “naučno” objašnjenje da je riječ o prirodno izvajanim kuglama. Navodno su pod visokim temperaturama iz vulkana izletile stvrdnute kamene sfere. Naravno, nisu imali odgovora na pitanje kako to da su na površinu izbačene same pravilne kugle, jer one nepravilnih oblika nisu nikada pronađene.
Edinburški naučni časopis “The Edinburgh Geologist” u svom broju 24 iz proljeća 1990. nabraja još nekoliko lokacija kamenih kugli: Honduras, Karoo u Južnoj Africi i Klondyke u Arizoni.
John Hund is Petersburga u Južnoj Africi je došao u posjed manje kamene kugle 1977. godine. Glatka površina i tvrdoća kugle je odudarala od mekanog pirofilita gdje je pronađena. Kuglu je dao na analizu u kalifornijski Svemirski institut (University of California). Nakon testiranja otkriveno je da je kugla balansirana do te mjere da prevazilazi mjerne instrumente ovog instituta koji proizvodi žirokompase za NASU. Tačnije, ustanovljeno je da je kugla balansirana više od sto-hiljaditog dijela inča što je bio limit njihovih instrumenata.
Na svom putovanju u Tunis u proljece 2005. moj prijatelj Bojan Zecevic je snimio destine manjih kamenih kugli nepoznatog porijekla i starosti.
Kamene kugle nepoznatog porijekla u Tunisu (fotografija B. Zecevic)
Bojan je, zainteresovan ovim fenomenom, na svom putovanju u Istambul uočio nekoliko kamenih kugli ispred čuvene džamije Aya Sofia. Prema njegovim riječima, prva crkva je na ovom mjestu građena u IV stoljeću n.e.. Stradala je u požaru 200 godina kasnije, da bi na njenim temeljima bila podignuta današnja Aya Sofia. Prilikom iskopavanja ruševina prve bazilike, ispod zemlje su nađene kamene kugle, međutim iskopavanje je prekinuto zbog straha od potkopavanja postojeće crkve. Dimenzije kugli su, inače, po 70-ak cm.
Kamena kugla ispred Aya Sofije u Istambulu (Turska) pravilnog oblika, veličine 70 cm (fotografija B. Zečević)
Praktičnim rječnikom može se reči da kugla ima apsolutnu perfekciju. Jedini način da se tako što napravi bio bi u uslovima nulte gravitacije.
Dakle, imamo kosmičke uslove u kojima su drevne civilizacije formirale matematički precizno određene kamene kugle sa znanom svrhom.
2.3. Lokacije kamenih kugli u Bosni
Za fenomen bosanskih kamenih kugli zainteresirao me prijatelj Bojan Zečević jednim e-mailom iz jeseni 2004. Nakon toga stupili smo u kontakt sa historijskim znalcima Ahmedom Bosnićem i Jovom Jovanovićem i formirali istraživački tim. Nakon nekoliko mjeseci i naših posjeta nizu lokacija počela se kompletirati slika o bosanskim nalazištima kamenih kugli.
I tako se Bosna počela uvrštavati na svjetsku arheološku mapu.
Počeli su se redati dokazi o sofisticiranom kromanjoncu (pra-Ilirima) koji je putem kamenih kugli povezao ovaj prostor u svjetsku “bežičnu” energetsku mrežu i to u doba kada su ovi krajevi bili pod utjecajem svjetske supersile, Atlantide.
Naš obilazak lokacija kamenih kugli startao je sa sjeverozapadnim dijelom Bosne. U selu Trn, nedaleko od Banja Luke, susreli smo se sa Čedom Tešanovićem. On je prije nekoliko godina kopao temelje za kuću i na dubini od 4-5 metara je pronašao dvije kamene kugle prečnika 30-40 cm. Bile su glatke, “teže od kamena” kako reče, a radnici su ih bacilli u temelje i zabetonirali.
Stotinjak metara poviše pronašli smo ostatke kamenih kugli smještene uz kuću Milorada Dakića. Kugla je podijeljena na dvije polovine, pravilnog je oblika, prečnika oko jednog metra.
Bosanske kugle u selu Trn kod Banja Luke, prečnika jednog metra
Autor (lijevo) sa Miloradom Dakićem pred čijom se kućom nalaze kugle i Jovom Jovanovićem ispred kamenih kugli u Trnu
Presjek bosanske kugle, Trn
Pravilan sferičan oblik, kugla u Trnu
U sjevernoj Bosni, u selu Teočak se nalazi osam kamenih kugli. Pravilnog su oblika, ali im površina nije glatka. Fino su obrađeni, ali nedostaje onaj zadnji korak poliranja. Materijal je granit. U kasnijoj fazi na nekim kuglama su izdubljenje rupe.
Kamena kugla u Teočaku
Autor pored jedne od osam kugli u Teočaku
Jovo Jovanović i Bojan Zečević pored jedne od oštećenih kugli u Teočaku na vrhu utvrđenja Gradina
U blizini Vareša u srednjoj Bosni, u selu Ponikve, stoji četverotonska izdužena kugla. Pronašao je Radovan Puskić 1970. u Javorničkom potoku ispod korijenja oborenog bora. Kugla se nalazi na postolju ispred njegove kuće koja je ujedno i ugostiteljski objekat pod nazivom “Kugla”. Po sastavu nalikuje onoj u Trnu – magmatska stijena.
Kamena kugla u Ponikvama kod Vareša napravljena od magmatskog kamena
Površina kugle u Ponikvama
Dvadesetak kilometara od Kaknja u srednjoj Bosni, u malom selu Zlokuće nalazi se nekoliko kamenih magmatskih kugli (identični materijal kao u Trnu i Ponikvama). Na malom desetometarskom uzvišenju iznad zemlje te dijelom zakopano u zemlju se nalaze kugle i duguljasti kameni megaliti. U razgovoru sa stanovnicima saznali smo da oni misle da su kugle dio “Grečkog greblja” (navodno su u tim krajevima u drevna vremena bili Grci koji su, nakon “sedam teških zima”, napustili ovaj dio Bosne). Takođe, pomenuli su blagotvorni utjecaj kugli na konje koji ne mogu mokriti. Vlasnici s konjima naprave nekoliko krugova oko kugli i nakon toga problem sa mokrenjem je riješen.
Kamena kugla u Zlokućama kod Kaknja
Kameni monolit na uzvišenju kod Zlokuća – vrh manjeg astronomsko/energetskog hrama?
Polovina kamene kugle je vidljiva iznad površine, Zlokuće
Ova kugla je gotovo u potpunosti ispod površine zemlje u Zlokućama; samo je njen manji zakrivljeni dio vidljiv
Kružna kamena platforma u Zlokućama
Početkom decembra 2004. sam imao predavanje u Maglaju gdje mi je rečeno da postoje još dvije lokacije kamenih kugli u okolini Maglaja.
Novo putovanje do okoline Maglaja je obavljeno u sastavu Ahmed Bosnić, Jovo Jovanović i Bojan Zečević u drugoj polovini decembra 2004. Bojanove informacije i fotografije govore o dvije lokacije kamenih kugli:
“Prva lokacija je u selu Jablanica. Mustafa Mehinagić je 1970-ih zapazio kamenu kuglu u potoku Megara koji se uliva u rijeku Jablanicu. Uz pomoć tri odrasla čovjeka kuglu je prenio u dvorište svoje kuće koja se nalazila 200 metara od mjesta pronalaska. Ahmed je izmjerio obim kugli 155 cm, a Jovo je uz pomoć viska odredio starost oblikovanja kugle na 12 000 godina.”
Kamena kugla pronađena u potoku Megara nalazi se danas u selu Jablanica kod Maglaja (Fotografija: Bojan Zečević)
“Prilikom kopanja tunela u brdu Cikota kod Maglaja (1976-1978) u sredini brda je pronađena kamena kugla. Perfektna je sfera, obima 150 cm. Svojevremeno je izbačena mašinom za rovanje i nju je Avdo Ćosić donio ispred svoje kuće gdje se i danas nalazi.”
Ahmed Bosnić i Jovo Jovanović mjere kamenu kuglu u selu Jablanica kod Maglaja (fotografija: Bojan Zečević)
Kamena kugla pronađena u sredini brda kraj Maglaja sredinom 1970-ih prilikom kopanja tunela (Fotografija: Bojan Zečević)
U proljeće 2005. Jovo, Bojan i ja smo se zaputili do Kraljeve Sutjeske. Nakon nekoliko mjeseci prepiske koju sam imao sa fra Andrejom u Samostanu nas je ljubazno primio ravnatelj Muzeja i Biblioteke. I, sasvim neočekivano, na samom ulazu u Biblioteku nailazimo na malu kamenu kuglu.
Osobine su joj karakteristične: granitni sastav, malo hrapava površina (slična onima u Teočaku), pravilan sferičan oblik, malo oštećena jedna strana… Fratar ne zna porijeklo; pretpostavlja da je imala funkciju topovskog đuleta. Ja nisam siguran. S jedne strane, može se uklopiti u naš kompleks kamenih kugli, jer su one pravljene različitih veličina. S druge strane, dovoljno je malih dimenzija da bi se upornim radom nakon dužeg vremena mogla isklesati bez upotrebe sprava za dizanje i pridržavanje.
Kamena kugla u Biblioteci samostana u Kraljevoj Sutjesci, BiH
Ponovno putovanje u pravcu Banja Luke i obližnjeg sela Slatina. Nakon dužeg traženja u šumarku, na samom potoku nalazimo dosada najveću kamenu kuglu u Bosni. Nedvojbeno, izuzetne starosti, ostavlja nas prijatno iznenađenima.
Najveću kamenu kuglu u Bosni smo pronašli u šumarku kraj sela Slatina, sjeverno od Banja Luke.
Pažljivim promatranjem uočavamo da je površina nedovršena. Kao da je primjenjena gruba obrada nekom vrstom kašikastog alata. Ono što kugli nedostaje je onaj poslednji proces poliranja kojom se površina uglača. Na taj način bi se dobio perfektan sferičan oblik.
Najveća kamena kugla kod Slatina je ujedno i nedovršena; nakon grube obrade nedostajao joj je proces finog poliranja koji bi je načinio perfektnom sferom
Svi ovi primjeri su samo vrh ledenog brijega fenomena kojeg s pravom nazivamo fenomen kamenih kugli u Bosni.
Ono što ne bi trebalo da obeshrabri u daljim istraživanjima su izričita mišljenja oficijelnih branitelja “istine”. Na primjer, na svojevremene upitne komentare seljana Trna i TV pažnju, odgovorio je geolog Mile Vujačić tvrdeći da je “kamena kugla magmatskog porijekla, nastala od jednog komada stijene, koju je u taj oblik oblikovala voda” (Banja Luka, 14.02.2001., AIM). Problem, naravno nastaje kada se broj lokacija multiplicira, svuda nalazimo pravilne kamene kugle, a nigdje nekih nepravilnih “magmatskih” oblika.
Ne isključujem da priroda može oblikovati perfektan geometrijski oblik. Naprotiv. Ali, mogućnost da priroda oblikuje samo perfektne oblike je nemoguća na praktičnoj ravni.
Desetak lokacija kamenih sfera u Bosni vjerovatno je samo manji procenat njihove stvarne zastupljenosti. Međutim, nakon hiljada godina one se nalaze na nekoliko metara dubine i samo slučajnost će ih izbaciti na površinu: kopanje tunela kroz brdo ili temelja za kuće na dubini od nekoliko metara, pad ogromnih stabala i nestanak korijena iz velikih dubina. Naravno da se neće saznati koliko je tih kugli razbacano po Bosni i gdje su sve njihove lokacije.
Ali je vrijeme da te kamene kugle nazovemo pravim imenom. Riječ je o fenomenu nastalom radom inteligentnih (ljudskih?) ruku. U doba kada se svijet promatrao ne samo iz ugla pet materijalnih čula. I kada su se “vidjeli” energetski tokovi ispod površine Zemlje. A samo prirodni materijali se koristili za čovjekovu dobrobit. I pri tome se nije narušavala harmonija zivota sa majkom Zemljom.
Doba kada su kamene kugle Bosne, Kostarike, Meksika… bile dijelom kompleksnog svjetskog energetskog sistema.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
3. BIOGEOMETRIJA
Biogeometrija je nauka koja se bavi energijom oblika.
“Energijom oblika ?”
U prirodi sve ima svoj oblik i svoju energiju. Biogeometrija utvrđuje vezu između oblika u prirodi i energetskog polja. Naime, pojedini oblici imaju određeni efekat na energetsko polje, recimo, ljudi.
Kroz historiju su dva oblika najčešće univerzalno korištena koja su imala poseban utjecaj na ljudsko energetsko polje. To su piramida i polulopta.
Pioniri bioenergije su bili francuski istraživači L. Chaumery i De Belizal (“Essai de Radiesthesie Vibratoire”). Oni su prvi precizno dokazali da su piramida i polulopta emiteri energije. Ova dva geometrijska oblika, naime, proizvode prodiruće energetske valove koje je De Belizal nazvao “negativne zelene vibracije”. U svojim istraživanjima su potvrdili da ova negativna zelena stvara vibracije koje ljudima omogućavaju približavanje višim (spiritualnim) realmima.
Stoga je razumljiv piramidalni oblik građevina od Meksika, Guatemale, Perua, preko Kanarskih otoka, do Egipta i Kine. Sveštenici su svoju snagu i moć crpili iz specifičnog oblika svojih građevina.
Polulopta ima identična svojstva kao piramida; stoga i ne čude kupole na sinagogama, crkvama ili džamijama, bez razlike. Mjesta okupljanja i molitvi su dobili status svetih prije svega zahvaljujući oblikom građevine koja je isijavala nevidljive energetske vibracije na duhovna lica i njihova “stada”.
Još temeljitije istraživanje biogeometrijom odvijalo se pod paskom dr. Ibrahima Karima iz Kaira (Egipat) koji je svoja otkrića patentirao 1968. godine. On je utvrdio da biogeometrijski oblici imaju tri osnovna vibracijska kvaliteta: (1) negativno zeleno, (2) više harmonijsko ultra-violetno i (3) više harmonijsko zlatno.
Prema doktoru Karimu samo oblici koji proizvode energetska polja sa sve tri komponente se mogu nazvati biogeometrijskim.
Najvažnija komponenta u spiritualnim energetskim poljima je negativna zelena. Ona je u središtu svih tjelesnih energetskih centara i potentnih tački u prirodi. Piramide i polulopte proizvode ovu vibraciju uzduž svoje centralne osi.
Slijedeća komponenta je viša harmonijska ultravioletna vibracija. Riječ je o nevidljivoj svjetlosti koja bi trebala biti dimenzija spiritualnih svjetlosnih bića. To je pročišćavajuća i relaksirajuća vibracija. Utjecaj na čovjeka? Balansira funkcije organa i ima smirujući efekat na nervni sistem.
I, na koncu, slijedi viša harmonijska zlatna vibracija koja je na najvišem vibracijskom realmu. Pojačava mudrost i prosperitet u najširem smislu riječi. Unapređuje čovjekov imunološki sistem. U duhovnom svijetu se poistovjećuje sa zlatnom krunom oko glava svetaca.
Da li nam ovaj duhovni jezik govori o znanjima za koja su znali drevni narodi, a koja smo mi, eto, kroz vrijeme zagubili? Svakako.
Za potrebe ove knjige istaknimo tvrdnju da su ova dva oblika – piramida i polulopta (odnosno energetska svojstva duple polulopte, dakle lopte) – bila poznata našim dalekim precima.
Već smo govorili o širokoj rasprostranjenosti kamenih kugli.
Sada je vrijeme da progovorimo o centralnoj temi ove knjige.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4. BOSANSKA PIRAMIDA SUNCA
4.1. Visočica
U Evropi, zvanično, ne postoje piramide koje su gradile drevne civilizacije.
Tačnije, nisu postojale sve do danas.
Sa zadovoljstvom objavljujem svijetu da se u srcu Bosne, tridesetak kilometara sjeverno od Sarajeva, nalazi kamena piramida monumentalnih razmjera. Brdo Visočica koje se uzdize iznad grada Visoko, u sebi krije stepenastu piramidu čiji su graditelji iz duboke evropske prošlosti, pra-Iliri.
***
U aprilu 2005. posjetio sam visočki Zavičajni muzej, sa prijateljima Jovom i Bojanom. Nakon toplog prijema u Muzeju, direktor prof. Senad Hodović nas je odveo na vrh obližnjeg brda Visočice. Tu su ostaci kamenih zidina srednjevojekovnog grada Visoki po kome je današnji grad dobio ime. Prof. Hodović je zaljubljenik historije srednjevojekovne Bosne. Zaneseno nam je govorio o tri kraljevska stolna mjesta koja su u videokrugu Visočice. Usput je pomenuo da je Visočica interesantan prirodni fenomen piramidalnog oblika.
Ta usputna primjedba je privukla moju pažnju. Priroda rijetko oblikuje brda u pravilne geometrijske oblike. Bez obzira što je Visočica 700 metara visoka, ja nisam odbacio mogućnost da je riječ o radu ljudskih ruku. Naprotiv. Brzo sam pronalazio argumente u prilog ideji da je ovdje riječ o fenomenu koji zaslužuje da bude ispitan.
Moj prvi susret sa Visočicom, brdom piramidalnog oblika u blizini Visokog – pogled sa prilaznog platoa sjevernoj strani, april 2005.
Pogled mi se zaustavio preko puta na brdu Križ. Znatno niže brdo od Visočice, potpuno obraslo šumom, ima tri strane kao pravilne plohe podjednake površine. Slika mi je prepoznatljiva iz mojih posjeta nizu arheoloških lokacija Srednje i Južne Amerike. Piramide dolaze u parovima, jedna veća, jedna manja. Piramida Sunca i piramida Mjeseca. Huaca del Sol i Huaca de la Luna…
Pogled na “Bosansku piramidu Mjeseca” sa vrha Visočice, prve Bosanske piramide, april 2005.
Ove dvije piramide formiraju ulaznu kapiju u plodnu Visočku dolinu. Svaki bi dolazak sa sjevera ili juga u ove krajeve prolazio između ove dvije piramide.
Razmišljam na glas “… ovdje je piramida Mjeseca ispod nas, a mi smo trenutno na vrhu piramide Sunca …”. Bojan afirmativno klima glavom. Na tren sam prekinuo prof. Hodovića. On nastavlja sa događajima iz doba nastanka bosanske države. Međutim, mene interesuje znatno raniji period. Ovaj otprije 700 godina mi je isuviše mlad i blizu…
Pokazuju nam planine koje se vide odavde. “Tamo je planina Perun…”
Pogled na planinu Perun u daljini
Perun, mislim, Bog groma kod starih Slovena. Dakle, ovaj kraj je nekada bio područje čestih grmljavina i munja. Još jedna sličica mozaika. Kamene kugle Bosne… energetsko pražnjenje sa neba… asocijacija sa Kostarikom. Zbilja, Bosna je nekad bila energetskim čvoristem ovog dijela svijeta.
U šetnji u podnožju Visočice nailazimo na tragove nekoliko vrsta kamenja. Slikam prvo smeđi kamen…
Na prilaznom platou Visočici nekoliko je vrsta kamenja koji privlače pažnju, kao ovaj smeđi obrađeni kamen…
Na nekoliko mjesta, iz trave vire kamene ploče. Da li su put do grada Visokog, a riječ je o nekoliko stotina metara, popločali u doba srednjevjekovne Bosne? Ili je riječ o ostacima gradnje starije civilizacije? Jer, ako je riječ o blokovima koji su plod ljudskih ruku, onda oni mijenjaju historiju ne samo ovog kraja.
Popločani put ka srednjevjekovnom gradu Visoki, ostaci građevinskog poduhvata još starije civilizacije, ili prirodni fenomen?
Primjera radi, prof. Hodović nam je u podrumu Visočkog muzeja pokazao kamenu kapiju pronađenu u ovom regionu kojim je, prema njegovim riječima, “dokazano da je srednjevjekovna bosanska država imala i kamenu gradnju”.
Kamena kapija pronađena u regionu Visočice, kao dokaz o upotrebi kamena u gradnji u doba prije dolaska Turaka
Nakon silaska sa vrha Visočice, posmatram sjevernu stranu. Kažem prof. Hodoviću da me neodoljivo podsjeća na meksičke piramide. Odlazim u auto i uzimam primjerak svoje knjige “Civilizacije prije početka zvanične historije”. Otvaram knjigu. Iz prve okrećem 108. stranicu. Na njoj je fotografija meksičke piramide. Okrećem se prema Visočici.
Pokazujem Hodoviću. “Profesore, evo ovdje je dizajn piramide!”
Hodović pogleda i, zbilja, konture piramide su identične onima Visočice. Usjek pri vrhu se poklapa sa zadnjim nivoom stepenaste meksičke piramide. I, ne samo to. Plato na vrhu meksičke piramide je identičan platou Visočice na kome je izgrađen grad Visoki.
Poređenje Visočice i stepenaste meksičke piramide otkriva nekoliko idetničnih detalja
“Ovdje je, profesore, na ovom platou nekad bio hram”, nastavljam. “Pošto je bio građen od drvenog materijala, nije ostao sačuvan.” Hodović sluša, sve to u momentu ima smisla, sve se poklapa, ali… Da li je ovdje stvarno riječ o piramidi, vjerovatno se pita.
Za mene nema sumnje.
Činjenica da sam od toliko stranica knjige okrenuo odmah onu koja prikazuje meksičku piramidu nije slučajna. U životu sam naučio da koincidencije ne postoje… već znakovi, koje treba slijediti.
Sišli smo u grad Visoko. Tražimo poziciju iz koje možemo da napravimo dobre fotografije Visočice.
Izašli smo na magistralni put. U daljini se vidi Visočica u svoj svojoj veličini. Jasno se vide dvije od četiri stranice piramidalnog oblika.
Autor sa direktorom Visočkog muzeja prof. Hodovićem; u pozadini je prva evropska piramida, “Bosanska piramida Sunca”
***
Odlazimo iz Visokog. Putem razmišljam o izgradnji starog grada Visoki na vrhu platoa Visočice. Zapravo, grad Visoki je bio relativno mala utvrda. (Doduše, velikog značaja za bosansku državu, u periodu izmedju XI – XIV stoljeća, od Kulina bana do kralja Tvrtka I.) Grad je podignut na vrhu piramide koja je bila toliko stara da je u potpunosti bila prekrivena šumom i slojevima zemlje. Nakon toliko hiljada godina od njene gradnje (kraj zadnjeg ledenog doba) formirali su se slojevi zemlje debeli 2.5 metra i znatno više.
Identičnu situaciju sam sreo u slučaju najveće Srednjoameričke piramide u Čoluli (meksička država Puebla). Naime, kada su španjolski konkvistadori osvajali Aztečko carstvo u XVI stoljeću, Čolula je bila napredni grad sa 400 piramidalnih objekata. Cortes je naredio da se sve piramide sruše i na njihovom mjestu “napravi 400 crkvi”. U središtu grada, koje je okruženo dolinom, je bilo veliko brdo. Cortez je odredio da se najveća crkva napravi upravo na vrhu tog brda. I tako i bi.
Cortez je započeo izgradnju velike crkve na jedinom “brdu” u meksičkom gradu Čoluli
Tristo godina kasnije, prilikom kopanja temelja za mentalnu bolnicu u podnožju brda u Čoluli otkriveni su kameni blokovi koji vode stotinama metara unaokolo. Nakon obimnog istraživanja meksičkih arheologa potvrđeno je da je “brdo” u stvari piramida najveće površine na svijetu.
Manji dio rekonstruisane piramide u Čoluli
I, kao što je Cortez gradio svoje katedrale na platoima piramida ne znajući šta se ispod njih krije, tako su i bosanski vladari sagradili svoj prvi stolni grad na Visočici. Nisu znali šta je ispod površine, ali kao da su osjećali važnost te lokacije.
Naime, riječ je o piramidi monumentalnih razmjera. Jedinoj u Evropi (zasada). Nesumnjivo, objekat koji će postati najvažniji simbol ovih evropskih prostora otkad je civiliziranog života.
***
Maj, juni i juli 2005. provodim u osiguravanju potrebnih dozvola i saglasnosti da započnem sa sondažnim bušenjima na Visočici. Uz svesrdnu pomoć prof. Hodovića dobijam dozvolu Ministarstva kulture i mišljenje Zavoda za zaštitu spomenika da mogu da započnem radove. Pravim izbor između nekoliko kompanija koja imaju iskustva u geološkim bušotinama po Bosni. Određujem i datum: polovina avgusta 2005.
Međutim, nešto mi govori da prethodno moram da odradim još jedno putovanje u Centralnu Ameriku: El Salvador.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4.2. Iskustvo El Salvadora
Putovanje u El Salvador sam planirao još odranije radi posjeta nekolicini gradova Maja. Međutim, u kontekstu mog interesovanja za Balkanske civilizacije, počeo sam sa komparacijama koje su se same nametale.
El Salvador je mala zemlja, kao i Bosna. Po teritoriju (21.000 kv.km.) čak i manje prostrana od BiH, ali po broju stanovnika (6,5 miliona) nešto brojnija. Nalazi se južno od velikog sjevernog susjeda (SAD) i potencijalnog turističkog partnera, slično kao i BiH od Evropske Unije.
U očima javnosti prva asocijacija uz pominjanje imena El Salvador je krvavi građanski rat (1979-1992), slično kao i u slučaju Bosne. Kao da za prosječnog čovjeka u svijetu u ovim zemljama rat još traje, mada je završio prije više od decenije. U obje zemlje rat je potpuno poharao privredu, infrastrukturu i uzeo danak maltene u svakoj familiji.
Obje zemlje su po svojim prirodnim ljepotama izuzetne. Dvadeset pet vulkana El Salvadora prošarali su zeleni krajolik, a pacifičke plaže su meka za surfere. Nažalost, i El Salvador i BiH nedovoljno ulažu da se predstave svijetu u ljepšem svijetlu.
Privlačna pacifička obala El Salvadora
Obje zemlje imaju bogata civilizacijska nalazišta. Kultura Maja je na tlu El Salvadora dokazano stara 5000 godina. Međutim, čak ni šira javnost u obje zemlje nije obaviještena o vlastitom historijskom bogatstvu.
U jednoj stvari El Salvador prednjači: po mreži auto-puteva. Nakon što sam iznajmio rent-a-car na aerodromu, iznenadio sam se kvalitetnom putnom mrežom ove male države.
Pet je arheoloških nalazišta iz svijeta Maja u El Salvadoru na kojima su započeti radovi ekskavacije i rekonstrukcije. Iz svakog od njih naučio sam nešto korisno za budući projekt iskopavanja Bosanske piramide Sunca.
4.2.1. Joya de Ceren
Trideset pet km sjeveroistočno od San Salvadora, glavnog grada države El Salvador nalazi se Joya de Ceren (u našem izgovoru Hoja de Seren). Pod zaštitom UN-a kao svjetsko kulturno nasljeđe, ovaj gradić Maja je poznat i kao “Pompeji Novog svijeta”. Naime, 600. godine je došlo do erupcije obližnjeg vulkana Laguna Caldera koji je prekrio grad. Hiljadu četristo godina kasnije, godine 1978., gradić otkriva američki antropolog Payson D. Sheets (University of Colorado, Boulder).
Joya de Ceren, gradić Maja u El Salvadoru, na nekoliko metara dubine, prekriven lavom od prije 1400 godina, otkriven je 1976.
Tokom 1970-ih godina su organizovana sondažna istraživanja terena na čelu sa američkim antropologom dr Sheets-om.
Prva sondažna istraživanja na lokaciji Joya de Ceren (El Salvador) koja su potvrdila postojanje podzemnih građevinskih objekata
Nakon potvrde do kojih su došli u sondažnim ispitivanjima, Projekat je nastavljen sa ciljanim iskopavanjima.
Ciljana iskopavanja na lokaciji Joya de Ceren (El Salvador) koja su potvrdila postojanje ceremonijalnih i objekata za stanovanje kulture Maja
Uzvisina ispod koje se, na dubini od 4 metra, kriju zidine Maja. Lokacija Joya de Ceren, El Salvador
Na dubini od 4-10 metara, uz veliki fizički i financijski napor, otkriveni su ostaci prostorija grada Maja (Joya de Ceren, El Salvador)
Gdje počinje kameni zid objekta Maja, a gdje završava prirodna kamena formacija? (Joya de Ceren, El Salvador)
Strpljiv restauratorski rad na arheološkim artefaktima pronađenim na lokaciji Joya de Ceren, El Salvador
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4.2.2. San Andres
Vožnja El Salvadorom samo potvrđuje moje ubijeđenje da postoji disproporcija iz upozorenja o ovoj zemlji koja se sreće u literaturi i neposrednog iskustva kojeg doživljavate. Zastrašuju vas “otmicama” i “krađama auta”, “suludom vožnjom domaćeg stanovništva” i “životinjama na putu”, “slabim neasfaltiranim putevima” i slično (www.lonelyplanet.com). U stvarnosti, ljudi su gostoprimljivi kao i u svim drugim zemljama Centralne Amerike.
Kada su Španjolski konkvistadori došli u El Salvador u XVI stoljeću, ovim prostorima su dominirali Pipil plemena. Iz meni nepoznatog razloga, u zvaničnim objašnjenjima Pipil se smatraju, sasvim pogrešno, potomcima Maja. U stvarnosti, Pipil su došli u ove krajeve barem 200 godina nakon što je civilizacija Maja nestala iz ovog regiona u X stoljeću.
Između dva najveća grada El Salvadora, Santa Ane i San Salvadora, nalazi se lijepo uređeni arheološki park pod imenom San Andres.
Ulaz u arheološki park – grad Maja, San Andres, El Salvador
Arheološka iskopavanja, San Andres, El Salvador
Stepenasta piramida, San Andres, gradić Maja u dolini Zapotitan između dvije rijeke, El Salvador
Pogled na djelomično rekonstruisane stepenaste piramide Maja, San Andres, El Salvador
Djelomično rekonstruisana piramida “preoteta” ispod brda, San Andres, El Salvador
Prilazni plato i glavne stepenice koje vode ka vrhu piramide, San Andres, El Salvador
Detalj obnovljene piramide: ispod betonskog (rekonstruisanog) zida je građevinski materijal koji je pronađen nakon jednog milenijuma pod brdom; izgubio je svoj prvobitni oblik, čvrstoću, boju (San Andres, El Salvador)
Nekada kameni plato, sa velikom piramidom (naprijed) i tri manje stepenaste piramide (lijevo), San Andres, El Salvador
Prvobitni izgled platoa sa centralnom i tri manje stepenaste piramide, San Andres, El Salvador[/img]
[size=9]Maketa još neiskopane, velike piramide, na sjevernom dijelu grada Maja San Andres, El Salvador
Brdo iza koje se krije “još neiskopana velika piramida”, San Andres, El Salvador
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4.2.3. Cihuatan
Moram priznati da me iznenađuje tvrdnja da je samo 6% teritorija El Salvadora pod šumom. Svugdje gdje sam išao ovom lijepom zemljom, od središnjeg dijela, na sjever, zapad, jug – svuda vidim samo zelenilo.
Auto-putevi El Salvadora su uokvireni gustom šumom
Područja oko vulkana su posebno zelena i plodna. Ne čudi da su svi veći gradovi u podnožjima vulkana, a po pravilu su uz njih velika, plava kraterska jezera (većinom proglašeni nacionalnim parkovima).
Sjeverni dio zemlje je bio poprište glavnih sukoba FMLN gerile sa vladinim snagama. SAD su (pod Reganom) poslali 6 milijardi dolara pomoći u borbi protiv pobunjenika. Završetak rata je sveo bilans poginulih na 75.000 i sa 10% stanovništva izbjeglog u okolne zemlje i SAD.
Po običaju, u ovom dijelu svijeta, samo 2% stanovništva ima potpunu kontrolu nad nacionalnim bogatstvima zemlje. Prije tristo godina to je bila vladavina 14 elitnih Evropskih familija. Malo se šta promijenilo i danas.
Tokom 1932. godine pobuna stanvoništva je krvavo ugušena, a preko 30.000 indijanaca i onih koji su izgledom podsjećali na indijance su ubijeni. Njihov vođa Marti je uhapšen i strijeljan. Po njegovom imenu, nazvan je pokret iz 1979. FMLN (Frente Marti Liberacion Nacional) koji je započet egzekucijom popularnog nadbiskupa Oscara Romera.
Pod okriljem UN-a potpisan je mirovni sporazum 1992. i zemlja se okrenula reformama i razvoju. Sporo, ali u miru.
El Salvador je predstavljao krajnji istok svijeta Maja. Grad Cihuatan je gotovo nepoznat široj javnosti.
Međutim, prve vijesti o ovom, nekada gradu impozantne veličine, odaslane su u svijet još 1878. od strane njemačkog putopisca Simeona Habela. Cihuatan je ipak ostao sakriven u šumi sve dok 1930-ih nisu osnovali obližnji grad Aguilares.
Na prilazu gradu Maja Cihuatanu (El Salvador) vide se gomile kamenja na obrađivanom zemljištu koje su nekada bile sastavni dio građevinskih objekata
Dr. Stanley Boggs, unuk američkog predsjednika Warren G. Hardinga, je 1954. započeo ozbiljna istraživanja ovog grada za vladu El Salvadora. Boggs je među svojim kolegama bio poznat kao “izumitelj” El Atomica, alkoholnog pića od duple porcije zamrznute votke martini sa malim krastavcima. A u svjetskoj javnosti kotira kao osnivač moderne arheologije El Salvadora. Zahvaljujući njegovim naporima vlada je otkupila dio zemljišta na kojem se nalazi Zapadni ceremonijalni centar i proglasila ga nacionalnim monumentom 1977.
Ostaci kamene platforme Maja, Cihuatan, El Salvador
Boggsovu ulogu preuzima dr Karen Olsen (San Francisco State University) 1975. koja studira svakodnevni život Maja u Cihuatanu. Prva snimanja su pokazala da postoji 181 struktura u blizini ceremonijalnih struktura (piramida). To je značilo da je riječ o pravom gradu, a ne malom naselju.
Ostaci stepenaste piramide, Cihuatan, El Salvador
Gomila vulkanskog kamena nekada je bila igralište Maja, Cihuatan, El Salvador
Djelomično rekonstruisano igralište Maja, Cihuatan, El Salvador
Velika piramida grada Maja sa djelomično otkrivenim stepenicama u podnožju centralnog dijela, Cihuatan, El Salvador
Autor na vrhu velike piramide, Cihuatan, El Salvador
Prednja strana piramide leži na nekadašnjem kamenom platou, Cihuatan, El Salvador
Arheološki dokazi potvrđuju da je i ovaj grad Maja prestao sa svojim postojanjem u X stoljeću. Nakon toga je zapaljen od strane nepoznatih dosljaka. Zarastao je u šumu i bio skriven od očiju javnosti do današnjih dana.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4.2.4. El Tazumal
Za Amerikance El Salvador je praktična zemlja u pogledu valute. Naime, ovdje je nacionalna valuta – američki dolar. Kada je predsjednik Francisco Flores u januaru 2001. donio tu odluku došlo je do protesta najsiromašnijih. Istovremeno je zemlju zadesio katastrofalni zemljotres u kome je najviše stradalo naselje Las Colinas u predgrađu glavnog grada. Opozicija je krivicu za 1200 mrtvih i 250.000 beskućnika prevaljivala na Floresa, jer nije zaustavio gradnju u tom dijelu grada mada mu je ranije bilo predočeno da je teren nestabilan. Flores je ipak okončao svoj predsjednički mandat i prepustio ga istomišljeniku, desničarskom kandidatu Tony Saci.
Zapadni dio zemlje je poznat po tipičnoj sutropskoj klimi. Gotovo stopostotna vlaga izaziva kišu svakog popodneva. Znajući tu cinjenicu, u obilazak najpoznatijeg grada Maja u ovoj zemlji, El Tazumala, pošao sam rano ujutro.
Iskopavanja na gradu Maja El Tazumalu, El Salvador
Ime “Tazumal” u jednom od prijevoda bi značilo “Piramida gdje su žrtve spaljivane”. Pošto ima ne potiče od Maja, dakle nije originalno, sigurno da se i ne odnosi na aktivnosti Maja. Imena gradova Maja nisu poznata, jer nakon njihovog odlaska u X stoljeću nastaje vakum od nekoliko stoljeća. Kada su indijanci došli sa sjevera oni nisu znali čitati hijeroglife Maja, niti su znali ko i kada je izgradio njihove gradove.
Maketa El Tazumala u doba Maja, El Salvador
Rekonstrukcija stepenica velike piramide, El Tazumal, El Salvador
Rekonstrukcija kamenog zida građenog od vulkanske stijene, El Tazumal, El Salvador
Rekonstrukcija stepenaste piramide, El Tazumal, El Salvador
Velika piramida je većim dijelom rekonstruisana, El Tazumal, El Salvador
U toku je rekonstrukcija manje piramide, El Tazumal, El Salvador
Kompleks stepenastih piramida sa platoom na vrhu, El Tazumal, El Salvador
Maketa kompleksa piramida Maja u El Tazumalu, El Salvador
Prospekt lokalnog muzeja upozorava da je prvo naselje u El Tazumalu staro barem 5000 godina. Uporna kopanja su iznjedrila dokaze o bogatoj trgovinskoj razmjeni ovog grada Maja sa gradovima stotine kilometara daleko – od Meksika na sjeveru do Paname na jugu.
Uz arheološki park, je nekoliko prodavnica koje prodaju originalne artefakte iskopane na privatnim zemljištima. Među njima je bila i posuda (djelomična napukla) koja je, eto, završila u mojoj kolekciji.
4.2.5. Casa Blanca
El Salvador je, kao i ostale zemlje Centralne Amerike, dominantna katolička zemlja. Međutim, tokom građanskog rata 1980-ih vlada je optužila katoličku Crkvu da je na strani siromašnih i obespravljenih i da, na taj način, podržavaju “komunizam”. Visokopozicionirani crkveni dostojanstveni su postali cilj vladinih pritisaka. Bogatiji sloj stanovništva je, nezadovoljan ovakvom pozicijom rimokatoličke crkve, odlučio da potrazi alternativu. I, našli su je, u protestantizmu (posebno evangelizmu). Stoga je procenat katolika pao na 75%, a broj protestanata je došao na preko 20%.
Vožnja zapadom El Salvadora me dovodi do grada Maja pod nazivom Casa Blanca. Ova kovanica “bijela kuća” se očigledno odnosi na piramide Maja koje su nekada bile od bijelog plastera na površini prekrivajući vulkanski kamen.
Artistička rekonstrukcija velike piramide u gradu Casa Blanca, El Salvador
Ekskavacija jedne od stepenastih piramida, Casa Blanca, El Salvador
Obavljena je djelomična rekonstrukcija stepenaste piramide, Casa Blanca, El Salvador
Spor i detaljan rad na ekskavaciji kako bi se sačuvao originalni oblik piramide, Casa Blanca, El Salvador
Nakon što se došlo do zidova piramide slijedi njihovo stabiliziranje i rekonstrukcija, Casa Blanca, El Salvador
Rekonstruisani bočni zidovi stepenaste piramide, Casa Blanca, El Salvador
Velika piramida je djelomično rekonstruisana tako da vjerno pokazuje različite nivoe – od originalnog vulkanskog kamena, preko travnatih sekcija do rekostruisanih zidova, Casa Blanca, El Salvador
Maketa kamenih platformi Maja, Casa Blanca, El Salvador
Sa Casa Blancom sam kompletirao moju posjetu El Salvadoru. Mada na drugoj strani svijeta, ova zemlja ima vrlo interesantna iskustva koja se, očigledno, mogu primijeniti na proces ekskavacija i rekonstrukcija građevinskih objekata iz daleke prošlosti i u BiH.
Nakon kraćeg odmora od dva dana na Pacifićkoj obali i pješćanim plažama u blizni La Libertada bilo je vrijeme za povratak.
Sada sam se ponovo mogao u potpunosti posvetiti Bosanskoj piramidalnoj strukturi.
|
|
|
| |
|
|
hakynen
Odomaćeni član
|
Godine: 44
Datum registracije: 12 Jun 2005
Poruke: 1588
Mesto: Sarajevo
|
|
4.3. Sondažna bušenja na Visočici
4.3.1. Dozvole i saglasnosti
Zavičajnom muzeju u Visokom sam uputio pismo namjere o početku istraživačkih radova na lokalitetu Visočice, tačnije ispod vrha brda. S obzirom da je na samom vrhu smješten srednjevjekovni bosanski kraljevski grad Visoki, koji je proglašen nacionalnim spomenikom, obavezao sam se da u ovoj fazi neće biti planirane nikakve bušotine na samom Gradu.
Muzej je razmatrao moje pismo namjere na sjednici Upravnog odbora Muzeja 1.8.2005. i odlučeno je da ovaj projekat ide u redovnu proceduru, s time da ja preuzmem finansiranje projekta u potpunosti.
Slijedeći korak je bio dobijanje Saglasnosti za radove od strane kantonalnog Ministarstva za nauku. Saglasnost je dobijena 3.8.2005. i u njoj se odobrava Zavičajnom muzeju da izvrši predviđene radove u saradnji sa mnom.
Mišljenje državnog Zavoda za zaštitu spomenika BiH je došlo desetak dana kasnije, tako da je i sa formalne strane procedura ispoštovana.
Izbor za izvođača radova je pao na sarajevsku firmu Konsolidacija i građevinarstvo koja je specijalizovana za izvođenje istražnih radova i ima dozvolu nadležnog Ministarstva. Iz nekoliko telefonskih razgovora stekao sam povjerenje u profesionalnost ing. Dževada Valjevca tako da sam mu dodijelio posao. Precizirali smo termin sondažnih bušenja za sredinu avgusta 2005.
4.3.2. Strane svijeta
Sa dozvolama iz Muzeja sam dobio i skicu terena napravljenu u Geodetskoj upravi općine Visoko.
Centralni dio Visočice, vidljivo je, ima piramidalni oblik.
Pravilan stepenasti pad sa vrha Visočice protee se na tri strane.
Strane svijeta na geodetskoj mapi se u potpunosti poklapaju sa orijentacijom strana brda Visočice, odnosno strana Bosanske piramide Sunca. Četiri strane piramida imaju orijentaciju istok-zapad, sjever-jug. Isto kao i sve ostale piramide u svijetu koje slijede kardinalne strane svijeta.
Geodetska mapa koja prikazuje Visočicu u gornjem desnom dijelu; upadljiv je stepenasti i piramidalni oblik kako se ide prema vrhu brda. Četiri strane vrha brda u potpunosti odgovaraju stranama svijeta: istok-zapad i sjever-jug, što je tipična karakteristika kod gradnje piramida.
4.3.3. Šest bušotina
Avgust u Visokom je bio ugodan. Visočica je zelena; njen vrh je u prorijeđenoj šumi. Čini se da će nas pratiti dobro vrijeme.
Visočica u avgustu 2005; prilazni plato ka sjevernoj strani piramide. Šumarak donekle skriva pravilan piramidalni oblik.
Prva mašina za bušenje istovarena je na prilaznom platou piramide, odnosno sjevernoj strani Visočice
Odlučio sam da lokacija prve sondažne bušotine bude uz samu ivicu šumarka. To je tačka koja je izvan domašaja zaštićenog kraljevskog grada Visoki i ujedno najviša nadmorska visina na sjevernoj strani piramide kojoj je mašina mogla prići.
Uz budno oko inžinjera Kemala počelo se sa procesom stabiliziranja mašine za sondažna bušenja na Visočici
Određivanje pravilnog ugla od 90 stepeni pod kojim će sonda ulaziti u bušotinu
Prva sondažna bušotina je spremna za početak vađenja zemljane jezgre
Paleta na kojoj će se čuvati izvađena jezgra sa prvih nekoliko centimetara uzorka
Sondažna cijev je promjera 140 mm, a uzorci su u prosjeku 30 cm po jednom bušenju
Sondažna cijev u radu – početne dubine od prva dva metra
Proces vađenja jezgre je spor i pomno je praćen
Prva dva metra jezgre su brižljivo složena na paletu
Za veće dubine instalirana je duža cijev za bušenje
U toku je četvrti metar bušenja sa uredno složenim uzorcima jezgre
U pauzama za ručak u Visokom bih fotografisao piramidu iz različitih uglova
Iza nas su izvađeni metri jezgre spremni za analizu
Nakon dolaska na dubinu od deset metara mašini se dodaje dodatna oprema za stabilizaciju i brže bušenje
Priprema “platforme” za daljnja bušenja
U očekivanju nastavka bušenja…
S prvom sondažnom bušotinom smo išli na dubinu od 17 metara; nakon nailaska na laporovitu glinu smo stali, jer je riječ o geološko vrlo starim nivoima (stotine hiljada godina); naša analiza će se fokusirati na prvih 15 metara
Jezgra će biti zaštićena od djelovanja vremenskog faktora do dolaska geologa i provedene analize
Bušotina broj dva je locirana na sjeveroistočnoj strani piramide
Bušotina broj 3 je smještena na istočnoj strani brda Visočice, na višoj nadmorskoj visini nego prethodne dvije bušotine
Bušotina broj četiri je locirana na sjeverozapadnoj strani brda
Bušotine broj pet i šest su smještene na prilaznom platou, na sjevernoj strani piramide, na razdaljini od 100 i 150 metara od bušotine broj 1 i na nižoj nadmorskoj visini
Sondažna bušenja su trajala sedam dana sa ukupno šest bušotina na različitim nadmorskim visinama i obuhvatila su tri strane Visočice: od zapadne, preko sjeverne do istočne
Iza sondažnih bušenja ostale su bošotine koje su privremeno prekrivene
|
|
|
| |
|
|
|
|
Vi ne možete otvarati nove teme u ovom forumu
Vi ne možete odgovarati na teme u ovom forumu
Vi ne možete menjati Vaše poruke u ovom forumu
Vi ne možete brisati Vaše poruke u ovom forumu
Vi ne možete glasati u anketama u ovom forumu
Vi ne možete postavljati fajlove u ovom forumu
Vi ne možete preuzeti fajlove sa ovog foruma
|
|
